Το Φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ ή γιατί οι χαζοί άνθρωποι νομίζουν ότι είναι έξυπνοι

Όλοι ξέρουμε κάποιον που νομίζει πως είναι πιο έξυπνος από όσο είναι. Αλλά πριν κρίνετε, καλύτερα να ελέγξετε αν δεν ανήκετε στο φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ.
Η θεωρία γι αυτό το φαινόμενο αναπτύχθηκε από τους Ντέιβιντ Ντάνινγκ και Τζάστιν Κρούγκερ στο Πανεπιστήμιο του Κορνέλ. Βρήκαν πως αυτή η γνωστική προκατάληψη εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι αδυνατούν να αξιολογήσουν επαρκώς το επίπεδο των ικανοτήτων τους- ή των ανικανοτήτων τους- σε μια δουλειά και θεωρούν ότι είναι πιο ικανοί από ό, τι στην πραγματικότητα.

Η θεωρία είναι επίσης γνωστή ως «Mount Stupid». Σύμφωνα με το λεξικό, Mount Stupid είναι «όταν έχεις αρκετή γνώση για ένα ζήτημα για να μιλήσεις γι αυτό, χωρίς την σοφία να μαζέψεις όλα τα γεγονότα ή να διαβάσεις για το θέμα.»

Ωστόσο, το Φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ έχει μελετηθεί διεξοδικά από ψυχολόγους και δεν είναι κάποια ψεύτικη θεωρία.
Τι είναι το Φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ;

Αυτή η ψυχολογική προκατάληψη, όπου ένα άτομο πιστεύει ότι είναι πιο έξυπνο και πιο ικανό από ό, τι είναι στην πραγματικότητα, για πρώτη φορά αναγνωρίστηκε από τους Ντάνινγκ και Κρούγκερ στη μελέτη τους το 1999 «Ανικανότητα και Άγνοια: Πως οι δυσκολίες στην αναγνώριση της ανικανότητας κάποιου οδηγούν σε μεγάλες αυτό-αξιολογήσεις».
Στην ουσία, δείχνει πως οι άνθρωποι με χαμηλές ικανότητες δεν έχουν την απαραίτητη κριτική ικανότητα και αυτογνωσία για να αναγνωρίσουν το επίπεδο των ικανοτήτων τους. Αυτό τους οδηγεί στο να έχουν μια ανώτερη άποψη της ικανότητας και τις γνώσεις τους.
Με απλά λόγια, αυτό συμβαίνει «όταν οι άνθρωποι είναι πολύ χαζοί για να γνωρίζουν πόσο ανόητοι είναι.»
Πως ο Ντάνινγκ και ο Κρούγκερ εξέτασαν την υπόθεση;
Όταν οι Ντέιβιντ Ντάνινγκ και Τζάστιν Κρούγκερ ανέπτυξαν την θεωρία τους οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε εξετάσεις χιούμορ, λογικής, επιστήμης και γραμματικής. Διαπίστωσαν ότι αυτοί που είχαν τις καλύτερες επιδόσεις υποτιμούσαν την ικανότητά τους. Αντιστρόφως, αυτοί που τα πήγαν χειρότερα πίστευαν πως τα είχαν πάει πολύ καλά. Διαπίστωσαν ότι σε κάθε τομέα όπου εξετάστηκαν, καθώς η γνωστική τους ικανότητα επιδεινώνονταν, το ίδιο έκανε και η ικανότητα του συμμετέχοντος να αξιολογήσει τις ικανότητες του.

Σε ένα συγκεκριμένο πείραμα, ρώτησαν τους συμμετέχοντες αν ήταν εξοικειωμένοι με ορισμένες τεχνολογικές επιστημονικές έννοιες. Το κόλπο ήταν πως κάποιοι όροι ήταν εντελώς φτιαχτοί και ψεύτικοι. Διαπίστωσαν πως,
«Ένας καλός αριθμός ισχυρίστηκε ότι ήταν εξοικειωμένος με πραγματικούς όρους όπως η κεντρομόλος δύναμη και το φωτόνιο. Αλλά ενδιαφέρον όμως είναι ότι επίσης ισχυρίστηκαν πως είχαν εξοικείωση με έννοιες που ήταν εντελώς φτιαχτές όπως οι πλάκες της παράλλαξης, το υπερλιπίδιο και η χολαρίνη.»

Τι ανακάλυψαν;
Οι Ντάνινγκ και Κρούγκερ ανακάλυψαν πως η πιο επικίνδυνη κατάσταση είναι όταν οι άνθρωποι έχουν κάποια γνώση για ένα θέμα από όταν δεν ξέρουν τίποτα γι αυτό.
Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουμε εδώ και πολλές γενιές. Η φράση «Η ημιμάθεια είναι επικίνδυνο πράγμα» αποδίδεται ευρέως στον Αλεξάντερ Πόουπ που το έγραψε στο «An Essay on Criticism» το 1709. Όπως είπε και ο κωμικογράφος Τζος Μπίλλινγκς: «Δεν είναι αυτό που δεν γνωρίζεις το οποίο σε οδηγεί σε μπελάδες. Είναι αυτό που είσαι σίγουρος πως δεν είναι έτσι.»
Δυστυχώς, δεν υπάρχει εύκολη λύση στο πρόβλημα. Ο Ντάνινγκ επισήμανε πως «για να αναγνωρίσουν οι αδύνατοι συμμετέχοντες την ανικανότητα τους πρέπει να κατέχουν την εμπειρογνωμοσύνη που τους λείπει.»

Οι Ντάνινγκ και Κρούγκερ έδειξαν πως καθώς αρχίζεις να μαθαίνεις περισσότερα για ένα θέμα ή να εξειδικεύεσαι περισσότερο σε κάτι, αρχίζεις να αξιολογείς την ικανότητα σου λιγότερο ευνοϊκά. Γνωρίζεις όλα όσα δεν ξέρεις για ένα θέμα. Πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική γνωστική προκατάληψη γνωστή ως «Σύνδρομο του απατεώνα».
Πως το Φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ μπορεί να γίνει επικίνδυνο
Ενώ είναι αρκετά αστείο να βλέπεις κάποιον να γελοιοποιεί τον εαυτό του, το φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ μπορεί στην πραγματικότητα να γίνει επικίνδυνο.

Για παράδειγμα, οι γιατροί έχουν ανακαλύψει πως οι ηλικιωμένοι άνθρωποι αρνούνται να κάνουν ασκήσεις για να ανακουφίσουν τον πόνο, ακόμα και αν αυτή είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος για την θεραπεία του. Αυτό γίνεται επειδή λανθασμένα πιστεύουν πως η σωματική δυσφορία που νιώθουν μετά την άσκηση είναι σημάδι ότι έκαναν χειρότερη την κατάσταση τους.

Σε ένα ακόμα πιο σοβαρό παράδειγμα, μητέρες στην Ινδία μερικές φορές δεν δίνουν νερό στα βρέφη που υποφέρουν από διάρροια επειδή πιστεύουν ότι το πολύ νερό είναι αυτό που την προκαλεί.

Στις οικονομικές καταστάσεις, οι επιπτώσεις της προκατάληψης είναι επίσης σοβαρές. Μελέτες έχουν δείξει πως η οικονομική κρίση του 2008 (Αμερική) προκλήθηκε από χρηματοδότες με υπερβολική αυτοπεποίθηση και καταναλωτές που δεν είχαν τις οικονομικές γνώσεις που νόμιζαν πως είχαν.

Τελικές σκέψεις
Φυσικά, είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις πως δεν ξέρεις κάτι. Για παράδειγμα, αν δεν ξέρεις τους κανόνες της γραμματικής, πως θα αντιληφθείς ότι τους έχεις παραβεί;
Πιθανώς όλοι έχουμε τομείς τους οποίος νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε περισσότερο από ό, τι στην πραγματικότητα, ή νομίζουμε ότι έχουμε περισσότερες ικανότητες σε κάτι. Αλλά ίσως πρέπει να ελέγξουμε τα δεδομένα μας πριν πούμε την γνώμη μας.

awakengr
Πηγή: http://www.tilestwra.com/

Διαβάστε περισσότερα

Tweet

Μία ψυχολόγος...

Μία ψυχολόγος δίδασκε διαχείριση του άγχους...

Διαβάστε περισσότερα

Tweet

Η θέα της θάλασσας μειώνει το στρες!

Οι άνθρωποι που, από το σπίτι τους ή το γραφείο τους, βλέπουν τη θάλασσα κάθε μέρα, έχουν σημαντικά μικρότερο ψυχολογικό στρες, σύμφωνα με διεθνή μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Health and Place». Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Γεωγραφίας της Υγείας Αμπερ Πίρσον του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, υποστηρίζουν μάλιστα ότι η θέα της θάλασσας είναι ανώτερη και από τη θέσα του πρασίνου, καθώς όσοι καθημερινά έβλεπαν δάση ή πάρκα από το σπίτι τους, δεν είχαν ανάλογο όφελος στην μείωση του στρες.

Οι επιστήμονες μελέτησαν τοπογραφικά και ιατρικά στοιχεία για τους κατοίκους της πρωτεύουσας Γουέλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας, συσχετίζοντας τη θέα που είχε ο καθένας, με το επίπεδο του στρες του. Ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, το επίπεδο εισοδήματος και άλλες παραμέτρους, η θέα της θάλασσας φάνηκε να συσχετίζεται θετικά με μια πιο ήρεμη ψυχική κατάσταση.

Όσον αφορά το πράσινο ή το βουνό, που φαίνεται να «χάνουν» σε σχέση με τη θάλασσα, οι ερευνητές επεσήμαναν ότι εν μέρει μπορεί αυτό να οφείλεται στο ότι οι ίδιοι δεν έκαναν διάκριση ανάμεσα σε φυσικούς και τεχνητούς χώρους πρασίνου. Ενώ η θέα της θάλασσας είναι τελείως φυσική, του πρασίνου συνήθως περιλαμβάνει και ανθρώπινες κατασκευές ή δραστηριότητες (παιδικές χαρές, γήπεδα, πάρκα κ.α.). «Ίσως αν συγκρίναμε τη θάλασσα μόνο με παρθένα δάση, να βρίσκαμε κάτι άλλο», εξηγεί η Δρ Πίρσον, και προσθέτει ότι είναι ασαφές κατά πόσο η θέα μιας λίμνης ή ενός ποταμού μειώνει εξίσου το στρες, όσο η θέα του ωκεανού ή της θάλασσας.

πηγή: tovima.gr

Διαβάστε περισσότερα

Tweet

Η αναζήτηση στο Διαδίκτυο δίνει την ψευδαίσθηση της γνώσης.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι γνωρίζουν περισσότερα από ότι πραγματικά γνωρίζουν , διαπιστώνει μια νέα μελέτη.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι δεν φαίνεται να πειράζει πολύ που οι άνθρωποι δεν βρίσκουν πραγματικά την πληροφορία για την οποία έψαχναν.

Μάθιου Φίσερ, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας, δήλωσε:

"Το Διαδίκτυο είναι ένα τέτοιο ισχυρό περιβάλλον, όπου μπορείτε να εισάγετε οποιαδήποτε ερώτηση και να έχετε πρόσβαση στη γνώση του κόσμου με ένα κλικ.Γίνεται πιο εύκολο να συγχέουμε τις γνώσεις σας με αυτή την εξωτερική πηγή. Όταν οι άνθρωποι είναι πραγματικά μόνοι τους, μπορεί να είναι ανακριβείς για το πόσα ξέρουν και πόσο εξαρτημένοι είναι στο Διαδίκτυο. "

Σε ένα από τα εννέα πειράματα ερευνητές πραγματοποίησαν, οι άνθρωποι ρωτήθηκαν:

"Γιατί είναι αρχαία ιστορία του Κουσίτ ( Kushite) πιο ήσυχη από ό, τι την ελληνική ιστορία;"

Ακόμα και όταν κάποιος δεν μπορούσε να βρει πλήρεις απαντήσεις σε αυτή την πολύ δύσκολη ερώτηση, η απλή αναζήτηση έκανε τους ανθρώπους να είναι πιο σίγουροι ότι προσωπική τους γνώση ήταν μεγαλύτερη.Το ίδιο ίσχυε και όταν οι ερευνητές μπλοκάρει τις αναζητήσεις τους, έτσι δεν μπόρεσαν να βρουν τίποτα .

Ο κ Φίσερ δήλωσε:

"Αν δεν γνωρίζετε την απάντηση σε μια ερώτηση, είναι πολύ προφανές σε σας ότι δεν την ξέρετε και χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια για να βρείτε την απάντηση.

Με το Διαδίκτυο, οι οι λεπτές γραμμές της γνώσης γίνονται θολές μεταξύ του τι ξέρεις και τι νομίζεις ότι ξέρεις. "


Ο λόγος μπορεί να είναι ότι απλά επειδή κάποιος χρησιμοποιεί μηχανές αναζήτησης , είναι αρκετό για να τον κάνει να αισθάνεται ότι γνωρίζει περισσότερα.

Συνοψίζοντας θα πρέπει να αναφέρουμε , ότι στις περιπτώσεις που οι αποφάσεις έχουν μεγάλες συνέπειες, θα μπορούσε να είναι σημαντικό για τους ανθρώπους να διακρίνουν τη δική τους γνώση και να μην υποθέτουν ότι γνωρίζουν κάτι, όταν στην πραγματικότητα δεν το κάνουν.

Το Διαδίκτυο είναι δίνει τεράστιο όφελος με αμέτρητους τρόπους, αλλά μπορεί να υπάρχουν κάποια μειονεκτήματα, που δεν είναι άμεσα εμφανείς και αυτό μπορεί να είναι ένα από τα μειονεκτήματα .

Η ακριβής προσωπική γνώση είναι δύσκολο να επιτευχθεί και το Διαδίκτυο μπορεί να κάνει αυτό το έργο ακόμα πιο δύσκολο.


Όπως λέει και η πολύ γνωστή ρήση "Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας"


Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Journal of Experimental Psychology: General (Fisher et al., 2015)

Πηγή: http://www.psychologized.eu/

Διαβάστε περισσότερα

Tweet

Τεχνικές αυτοβοήθειας για το άγχος

Στα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στο παρόν συνήθως έχετε κάποιον έμμεσο έλεγχο. Στις υποθετικές καταστάσεις δεν υπάρχει καθόλου έλεγχος.

Δρ Τέσσα Χριστοδούλου PhD

Κλινική Ψυχολόγος- Νευροψυχολόγος

1ο Βήμα: Εκπαίδευση πάνω στο Άγχος και την Γενικευμένη Αγχώδη διαταραχή

Όποιο κι αν είναι το είδος της αγχώδους διαταραχής που αντιμετωπίζετε είναι σημαντικό να εκπαιδευτείτε και να κατανοήσετε κάποια βασικά στοιχεία:

1ο Στοιχείο: Το Άγχος είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα εφόσον προστατεύει και βοηθά τον οργανισμό να προσαρμοστεί σε μία απειλή ή σε ένα κίνδυνο. Αυτό σημαίνει ότι στόχος είναι να διαχειριστείτε το άγχος και όχι να το «εξαφανίσετε».

2ο στοιχείο: το άγχος αρχίζει να αποτελεί πρόβλημα όταν το σώμα σας λέει ότι υπάρχει κίνδυνος ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει ότι όταν σκέφτεστε ή αντιλαμβάνεστε ότι είσαστε σε κίνδυνο (ακόμα κι όταν δεν είσαστε) το σώμα σας αντιδρά σαν να ετοιμαζόσαστε να αντιδράσετε απέναντι σε μία απειλή.

Αρχικά λοιπόν κατανοείτε ότι η ανησυχία είναι ένα άβολο αλλά φυσιολογικό συναίσθημα στο σώμα που έχει το όνομα: ΑΓΧΟΣ. Μόλις το εντοπίσετε και το κατονομάσετε τότε ξεκινάτε να το αντιμετωπίζετε. Το επόμενο βήμα είναι να κατανοήσετε την γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Όπως σε όλες τις αγχώδεις διαταραχές έτσι και στην γενικευμένη αγχώδη, το άτομο αγχώνεται όταν έρχεται αντιμέτωπο με ερεθίσματα που ενεργοποιούν τις ανησυχίες του. Το ερώτημα όμως είναι τι ενεργοποιεί την γενικευμένη αγχώδη διαταραχή; Η απάντηση είναι η αμφιβολία και η έλλειψη σιγουριάς σχετικά με μία κατάσταση, γεγονός, πρόσωπο κ.α. Καθώς δεν είμαστε τελείως σίγουροι για τίποτα, μπορεί και να ανησυχούμε για τα πάντα.

2ο Βήμα: Ο εντοπισμός και η αναγνώριση της ανησυχίας

Τα άτομα με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή ανησυχούν συνεχώς σε υπερβολικό βαθμό και αυτό ενεργοποιεί άγχος. Αν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία χρειάζεται να μάθετε να διαχειρίζεστε αρχικά την ανησυχία σας αναγνωρίζοντας την. Είναι πιθανόν αν σας ρωτήσουν «τι σας ανησυχεί» να μην μπορείτε συγκεκριμένα να θυμηθείτε ή να πείτε μόνο μία έως δύο συνηθισμένες καταστάσεις, ξεχνώντας τα υπόλοιπα. Ο καλύτερος τρόπος είναι η καταγραφή σε ένα «ημερολόγιο ανησυχιών», μέσα στην μέρα σημειώνοντας τι το ενεργοποίησε και το επίπεδο άγχους (%).

3ο Βήμα: Η κατηγοριοποίηση των ανησυχιών

Οι ανησυχίες χωρίζονται σε: προβλήματα του παρόντος (για παράδειγμα: «δεν έχω αρκετά χρήματα να πληρώσω τους λογαριασμούς», «έχασα κάποια προθεσμία», «μάλωσα με κάποιον φίλο μου, σημαίνει ότι δεν θα ξαναμιλήσουμε;» και σε υποθετικές καταστάσεις (για παράδειγμα: «τι θα γίνει αν πέσει το αεροπλάνο;», «αν αρρωστήσω εγώ ή κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο ή εγώ ο ίδιος;»).
Η βασική διαφορά ανάμεσα στα δύο είναι ο έλεγχος που μπορείτε να ασκήσετε. Στα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στο παρόν συνήθως έχετε κάποιον έμμεσο έλεγχο. Για παράδειγμα «διαχείριση των οικονομικών», «οργάνωση προγράμματος». Στις υποθετικές καταστάσεις δεν υπάρχει καθόλου έλεγχος.

Πηγή: http://emo.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Tweet

Συναισθηματικός εκβιασμός

Τί είναι ο συναισθηματικός εκβιασμός;

Ο όρος συναισθηματικός εκβιασμός αναφέρεται σε μία μορφή ψυχολογικής χειραγώγησης που συμβαίνει μέσα στα πλαίσια στενών προσωπικών σχέσεων: μπορεί να είναι η σχέση ανάμεσα σε μία μητέρα και το παιδί της, η σχέση μεταξύ συζύγων, αδελφών, ακόμη και μεταξύ πολύ στενών φίλων. Σε αυτές τις σχέσεις, το ένα μέλος χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του, ενώ το άλλο μέλος υποχωρεί μπροστά στο φόβο των συνεπειών. Ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι μία μορφή ψυχολογικής κακοποίησης με πολύ δυσάρεστες συνέπειες.

Πώς λειτουργεί;
Ο «συναισθηματικός εκβιαστής» προβάλλει τις απαιτήσεις του και τις ανάγκες του πάνω από οτιδήποτε άλλο: προκειμένου να βεβαιωθεί ότι θα πάρει αυτό που επιθυμεί χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση απειλώντας, άμεσα ή έμμεσα, ότι αν δε γίνει το δικό του θα υπάρξουν συνέπειες. Υπάρχουν διαφορετικές μορφές συναισθηματικού εκβιασμού. Ο εκβιαστής μπορεί να απειλεί ότι θα κάνει κακό στον εαυτό του (όχι απαραίτητα σωματικό), ότι θα τιμωρήσει το «θύμα» του αν δεν ανταποκριθεί ή μπορεί να παριστάνει το μάρτυρα προκαλώντας συναισθήματα ενοχής και οίκτου. Υπάρχουν επίσης εκείνοι που χρησιμοποιούν μία μορφή δωροδοκίας, υποσχόμενοι διάφορα ανταλλάγματα προκειμένου να επιτύχουν το σκοπό τους.

Παραδείγματα συναισθηματικού εκβιασμού.
Οι μάρτυρες. Σκεφτείτε μία μητέρα η οποία στερεοτυπικά όταν επιθυμεί κάτι, επαναλαμβάνει στα παιδιά της ότι «έκανε τα πάντα και ξόδεψε όλη της τη ζωή» για να τα μεγαλώσει σωστά ή ένα σύζυγο ο οποίος πάντα προβάλλει το γεγονός ότι εργάζεται σκληρά για να μη λείψει τίποτα στην οικογένειά του. Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ενοχή και την υποχρέωση σαν μοχλό για να επιτύχουν το σκοπό τους.

Οι τιμωροί. Οι τιμωροί χρησιμοποιούν απειλές και κυρώσεις για να πιέσουν τις καταστάσεις. Μπορεί να απειλούν ότι θα τους συμβούν επώδυνα πράγματα αν δεν τους βοηθήσουμε, ότι θα είναι δυστυχείς, ότι θα κινδυνέψουν ή ακόμα ότι θα μας κάνουν να υποφέρουμε αν δεν ενδώσουμε στις πιέσεις τους.

Οι δωροδοκούντες. Προκειμένου να αποσπάσουν αυτό που θέλουν από το «θύμα» του εκβιασμού τους, δίνουν υποσχέσεις και ανταλλάγματα: «Αν κάνεις αυτό που θέλω, θα συνεχίσω να σε φροντίζω».

Πώς αισθάνονται τα «θύματα» του συναισθηματικού εκβιασμού;
Οι συνέπειες του συνεχιζόμενου συναισθηματικού εκβιασμού είναι οδυνηρές για τον ψυχισμό των θυμάτων. Αισθάνονται ανασφαλείς, ασήμαντοι και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ενώ κάθε φορά που κάνουν κάτι για τον εαυτό τους νιώθουν εγωιστές. Τα κύρια συναισθήματα που εμπνέει ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι φόβος, υποχρέωση και ενοχή. Το αποτέλεσμα είναι ότι το «θύμα» εμπλέκεται σε έναν ιστό από τον οποίο αισθάνεται αδύναμο ή ανίκανο να ξεφύγει.

Οι άνθρωποι που πέφτουν «θύματα» συναισθηματικού εκβιασμού είναι συνήθως άνθρωποι με έντονα αλτρουιστικά αισθήματα αλλά ταυτόχρονα φοβούνται και αποφεύγουν τη ρήξη, το θυμό και τη διαφωνία. Έχουν μεγάλη ανάγκη να τους αγαπούν, να τους αποδέχονται και να έχουν ανθρώπους γύρω τους. Γίνονται έτσι ευάλωτοι στις συναισθηματικές πιέσεις και εύκολα υπαναχωρούν με αποτέλεσμα να βάζουν πάντοτε τις ανάγκες τους σε δεύτερο πλάνο.

Είμαι «θύμα» συναισθηματικού εκβιασμού;
Παρόλο που πρόκειται για μία μορφή ψυχολογικής βίας και κακοποίησης, πολλές φορές οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ή να παραδεχτούν τι τους συμβαίνει. Οι συναισθηματικοί εκβιαστές:

– Σας απειλούν ότι θα σας εγκαταλείψουν αν δεν κάνετε αυτό που σας ζητούν.

– Όταν τους αρνηθείτε κάτι, σας κάνουν τη ζωή δύσκολη.

– Σας κατηγορούν ότι είστε εγωιστές, άπληστοι, ότι σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας.

– Σας δίνουν υποσχέσεις τις οποίες σπάνια τηρούν όταν τελικά πετύχουν αυτό που θέλουν.

– Αφήνουν να εννοηθεί ότι αν δεν τους βοηθήσετε θα τους συμβεί κάτι κακό.

– Επαναλαμβάνουν διαρκώς πόσο τους απογοητεύετε, πόσο δεν το περίμεναν αυτό από σας και πόσο τους πληγώνει η συμπεριφορά σας.

– Σας υπενθυμίζουν συχνά πόσα έχουν κάνει για σας και άρα, πόσο υποχρεωμένοι είστε.

– Σας λένε καλά λόγια και σας φέρονται καλά όσο τους δίνετε ό,τι σας ζητήσουν αλλά τα αναιρούν όλα και γίνονται σκληροί και επιθετικοί στο πρώτο όχι που θα πείτε.

– Χρησιμοποιούν τα χρήματα σαν απειλή ή σαν εργαλείο για να σας χειριστούν.

Πώς να το αντιμετωπίσετε.
Οι σχέσεις που βασίζονται σε μηχανισμούς συναισθηματικού εκβιασμού είναι συνήθως βαθειά ριζωμένες και αντιστέκονται σθεναρά στην αλλαγή.

Αναγνωρίστε τη μορφή του εκβιασμού. Παρόλο που ο συναισθηματικός εκβιασμός, ειδικά όταν συμβαίνει χρόνια, μας δημιουργεί σύγχυση και θολώνει τη σκέψη μας, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τα κίνητρα της συμπεριφοράς μας. Νιώθετε ενοχή, φόβο και υποχρέωση;

Βάλτε όρια. Σπάστε το φαύλο κύκλο του εκβιασμού βάζοντας όρια και κρατήστε τα. Αυτό θα δώσει το μήνυμα ότι έχετε τη δύναμη να πείτε όχι σε κάτι που θεωρείτε παράλογο.

Φροντίστε τον εαυτό σας. Εξετάστε τις προσωπικές σας ανάγκες και επιθυμίες χωρίς να επηρεάζεστε από το φόβο της απειλής. Τι θα κάνατε για τον εαυτό σας αν είχατε απόλυτη ελευθερία;

Δείτε τον εαυτό σας από απόσταση. Πώς θα κρίνατε εσείς τον εαυτό σας; Τι ρόλο έχετε παίξει σε αυτή τη σχέση; Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν άνθρωπο που βρίσκετε στη θέση σας;

Ξεκινήστε με μικρές αλλαγές. Κάνοντας μικρές προσωπικές επιλογές σε καθημερινή βάση και υποστηρίζοντας τον εαυτό σας, θα σας βοηθήσει όχι μόνο να βάλετε όρια αλλά και να θυμηθείτε σταδιακά πώς είστε δυνατοί, αξιόλογοι και πως η αγάπη και η συντροφιά σας αξίζει, χωρίς να χρειάζεται να την «εξαγοράζετε» υποχωρώντας πάντα σε αυτό που σας ζητούν.

Πηγή: http://www.anapnoes.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Tweet

Όσο πιο άδειος ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ θόρυβο κάνει

Μια φορά κι έναν καιρό ένα δάσκαλος περπατούσε με τον μαθητή του στο δάσος. Καθώς περπατούσαν, ανάμεσα στους
φυσικούς ήχους της ζούγκλας, άρχισε να ακούγεται και ένας διαφορετικός, αφύσικος ήχος.
Τότε, ο δάσκαλος σταματάει απότομα, γυρνάει προς την πλευρά του μαθητή του και τον ρωτάει «Μπορείς να διακρίνεις τι είναι αυτός ο ήχος;»

Ο μαθητής κοντοστάθηκε και αφού αφουγκράστηκε για λίγη ώρα απάντησε «Είναι μια καρότσα». Ο δάσκαλος δεν φάνηκε ικανοποιημένος από την απάντηση και ρώτησε εκ νέου «Ναι, είναι μια καρότσα αλλά τι καρότσα είναι;

Ο μαθητής αφουγκράστηκε για λίγο ακόμα και ομολόγησε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει. Ο δάσκαλος τότε χαμογέλασε και του είπε

«Είναι μια άδεια καρότσα, γι αυτό κάνει τόσο θόρυβο», και συνέχισε «Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Όσο πιο άδειοι είναι, τόσο πιο πολύ θόρυβο κάνουν και τόσο πιο πολύ μιλάνε».

Πηγή: www.anapnoes.gr

Διαβάστε περισσότερα

Tweet